Taksidi 2 Greece interviews Xanthippi Karathanassi
How easy is it for a singer like you, to coexist with all this rabble of the modern Greek hit? Is it ultimately the reason for your long-term abstinence from the musical events?
That is a very good question that closes in the entire state of today’s life. How easy is it for yesterday to coexist with today? Yesterday was full of romance, love, companionship, poetry, solidarity. Today is about easy sex, cash -no matter how will it be obtained-, and promotion at any cost. Everything changes and so do we. Personally, I have tried in my way and attitude towards life, not to betray my ideals and beliefs. To maintain the values in my life and to listen as less waste as possible.
We know that you were taught the art of singing from your parents. Ultimately what is the song for the Greek? Does it exist within us like our dna?
Yes I was taught a lot by my parents. Both sweet-voiced, they gathered us around them, me and my three brothers, and while father played mandolin, we sung for hours.
Besides our own songs we also had the masterpieces that refugees brought from Asia Minor along with many cultural morals. Inside me the local songs and those from Asia Minor were fermented. While growing up I thought I had to sing the sorrows and joys of my country. The song for the Greek is like breath, it’s his sigh in everyday struggle, and yes it is in our blood. Because a song comes out of the soul, even without bread and even through the dirge.
Do you visit the communities of Greeks abroad; Do you see any differences between them and the Greeks living in Greece?
Many times I have sung in concerts abroad and I am always very happy to go, because I know with how much excitement they are waiting to hear the artist, to feel even a little that are back in Greece. Back in their birthplaces each one, to feel like child again, to cry and forget for a moment of the exile. Religiously they maintain the traditions and customs and transport them to their children, instead of us –who live in Greece- drifting everything in the name of ”development” and globalization.
If I ask of Xanthippe Karathanassi to name a song which for her means Greece, which one would it be?
One song? I think the one I will say, encloses the whole world! “Foreigner here, foreigner there, any where I go foreigner!
Πόσο εύκολο είναι για μια τραγουδίστρια όπως εσείς, να συνυπάρχει με όλο αυτό το συρφετό του σύγχρονου ελληνικού σουξέ? Είναι τελικά αυτός ο λόγος της μακράς αποχής σας από τα μουσικά δρώμενα?
Να μια καλή ερώτηση που κλείνει μέσα της όλη την κατάσταση της σημερινής ζωής. Πόσο εύκολο είναι να συνυπάρξει το χτές με το σήμερα ; Το χτές είχε ρομαντισμό αγάπη συντροφικότητα ποίηση αλληλεγγύη. Σήμερα μιλάνε για γρήγορο σέξ, χρήμα, άσχετα πως θα το αποχτήσουν, και πως θα προβληθούν με οποιοδήποτε κόστος. Όλα αλλάζουν μαζί κι’ εμείς. Εγώ προσπάθησα με τον τρόπο μου και την στάση ζωής, να μη προδώσω τα ιδανικά μου και τα πιστεύω μου. Να κρατήσω τις αξίες στη ζωή μου και να ακούω όσο μπορώ λιγότερα σκουπίδια.
Γνωρίζουμε ότι διδαχτήκατε την τέχνη του τραγουδιού από τους γονείς σας. Τελικά τι είναι το τραγούδι για τον Έλληνα? Είναι περασμένο μέσα μας σαν το dna μας?
Ναι, διδάχτηκα από τους γονείς μου πάρα πολλά. Καλλίφωνοι και οι δύο, μας μάζευαν γύρω τους εμένα και τα τρία αδέλφια μου και παίζοντας ο πατέρας μαντολίνο τραγουδούσαμε με τις ώρες. Είχαμε εκτός από τα δικά μας τραγούδια και των προσφύγων, που ερχόμενοι από την Μ. Ασία έφεραν αριστουργήματα καθώς και πολλά πολιτιστικά ήθη. Ζυμώθηκαν μέσα μου τα ντόπια και τα Μικρασιάτικα. Μεγαλώνοντας, σκέφτηκα πως έπρεπε να τραγουδήσω τους καημούς και τις χαρές της πατρίδας μου. Το τραγούδι για τον Έλληνα είναι η ανάσα του, το άχ στην βιοπάλη υπάρχει, ναι, στο αίμα μας. Γιατί και χωρίς ψωμί και μέσα από το μοιρολόι, τραγούδι βγαίνει της ψυχής.
Επισκέπτεστε καθόλου τις κοινότητες των Ελλήνων στο εξωτερικό? Βλέπετε κάποιες διαφορές ανάμεσα σε αυτούς και ανάμεσα στους Έλληνες που ζουν εντός Ελλάδας?
Πολλές φορές έχω τραγουδήσει στο εξωτερικό σε συναυλίες, και πάντα με χαρά πηγαίνω, γιατί ξέρω με πόση λαχτάρα περιμένουν να ακούσουν τον καλλιτέχνη, να νοιώσουν έστω για λίγο πως βρίσκονται στην Ελλάδα. Στον τόπο του, ο καθένας να ξανά νιώσει παιδί, να κλάψει και να ξεχάσει για λίγο την ξενιτιά. Ευλαβικά κρατούν τα ήθη και τα έθιμα και τα μεταφέρουν στα παιδιά τους αντίθετα με μας τους εντός Ελλάδας, που παρασύραμε τα πάντα στο όνομα της ”εξέλιξης” και της παγκοσμιοποίησης.
Αν ζητούσα να μου ονοματίσει η Ξανθίππη Καραθανάση ένα τραγούδι που μέσα της σημαίνει Ελλάδα, ποιο θα ήταν αυτό?
Ένα τραγούδι; Νομίζω πως αυτό που θα πω, κλείνει μέσα του όλο τον κόσμο! ΞΕΝΟΣ ΕΔΩ ΞΕΝΟΣ ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΑΩ ΞΕΝΟΣ!!!
Interview: Katerina Magounaki
